Thee ceremonie

Vandaag werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een theeceremonie. Een van de bekendste Japanse traditionele fenomenen. Normaal gesproken moet men 2000 yen betalen om een dergelijke ceremonie bij te wonen, maar ik was samen met vrienden door Yuriko, een Japanse vriendin, uitgenodigd, en dat was gelukkig gewoon gratis. Maar goed. Om binnen te komen moesten we onze schoenen uit doen, telefoon uitzetten en zelfs onze horloge afdoen. Want na afloop van de ceremonie mochten we een drink-kom bekijken van wel meer dan 300 jaar oud en die mocht absoluut niet beschadigd worden.

Alles begon officieel. Iedereen zat in een kring te wachten op hun o-cha, groene thee, wat gepaard ging met veel buigingen en officiële dankbetuigingen. Waar ik niet heel veel van verstond. Het zwaarste van alles was het zitten. Dit moest zoals gebruikelijk met officiële aangelegenheden op de knieën met de voeten onder de bibs. Voor vijf a tien minuten ok, maar voor een halfuur een beetje onmogelijk; voor westerlingen. Gelukkig houden Japanners er rekening mee dat westerlingen domme reuzen zijn die met hun grote onhandige voeten per ongeluk schuifdeuren kapot trappen, dus vergaven zij het ons toen we van houding veranderden in een kleermakerszit. 

Voordat we de groene thee tot ons namen kregen we eerst zogenaamde o-kashi voorgeschoteld.  Dit zoete goedje zorgt ervoor dat je de bittere smaak van de groene thee extra goed proeft. Japanse thee smaakt heel anders dan gewone thee, black tea, zoals Japanners dat noemen, en is veel sterker van smaak. Oftewel veel bitterder. Toen ik het voor het eerst proefde vond ik het niet te pruimen, maar volgens mij ben ik nu gewend geraakt aan de sterke smaak. Echter vind ik het nog steeds niet te drinken, maar och, het is goed voor je gezondheid, zeggen ze. 

Na afloop wordt de plechtigheid in stilte voortgezet, de gehele ceremonie wordt eigenlijk in stilte uitgevoerd, en gaat iedereen na nogmaals een aantal keer groeten en buigen weer met een harmonieus gevoel naar huis.