Snowboarden in Nagano

Dat Japan probeert westerse producten te mijden uit de nationale economie moge duidelijk zijn. Niet lang geleden werden snowboards van Europese makelij geweigerd met als excuus dat de Japanse sneeuw ongeschikt zou zijn voor dergelijke boards.

Na twee dagen geboard te hebben in Nagano moet ik eerlijk toegeven dat de Japanse overheid - uiteraard - volkomen gelijk had. Normaal gesproken bedwing ik met gemak, mede door mijn grote talent, kundigheid en doorzettingsvermogen, de Franse Alpen. Rode, zwarte pistes, etc. het maakt mij niets uit. In de Japanse sneeuw echter, voelde ik me als een ijsbeer op de zuidpool. Ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ik wel niet op mijn sufferd gegaan ben. Ja de Japanse sneeuw is heel anders! Evenals de Japanse skiliften. Men mag Japan gerust als een van de veiligste landen ter wereld bestempelen, maar niet als het gaat om skiliften! Al hangend in de ijskoude Japanse lucht moest ik niet vergeten mijzelf vast te houden aan de reling... Of was deze in het geheel niet aanwezig? Het was geen uitzondering wanneer wij,Vinh en ik, elkaar moesten vastgrijpen, wilden wij niet in een ravijn van 300 meter vallen. Terstond kwamen alle herinneringen in me naar boven van toen ik een doorlopende reisverzekering bij de Rabobank afsloot. Dit werd gevolgd door nog veel meer herinneringen: van toen ik voor het eerst ging kruipen, lopen, mama's naam kon spreken, mijn tijd op de basisschool en middelbare school vlogen voorbij. Mijn hele leven flitste voorbij in de skiliften van de Japanse wildernis.

Na al deze nare ervaringen heb ik ook mooie gebeurtenissen te melden, selbstverstandlich. Bijvoorbeeld het nemen van een bad samen met Vinh, gezellig eten in het huisje waar wij dat weekend bivakkeerden, uiteraard samen met de rest van het groepje: Yuka, Yuki en Xandra. Ons hosteltje was perfect. Ook werd ik verrast door het mooie uitzicht in de mooie bergen van Nagano. Bovenop de piste was het uitzicht schitterend, zeker toen de zon ging schijnen. Voor het prachtige uitzicht hebben de Japanners een speciale panorama piste gekunsteld. Jammer genoeg was de overduidelijk zwarte-ijzige-bokkel-panorama-piste net iets te lastig voor mij om ook nog van het uitzicht te kunnen genieten. Derhalve heb ik vanaf toen ook maar de Olympische piste genomen. Ik had natuurlijk geen zin in botbreuken, e.d. ondanks mijn verzekeringen.