alles op een rijtje

Nu helemaal bekomen van de Nederlandse en Belgische barbaarse ervaringen, opgedaan aan het thuisfront, ben ik weer helemaal in de beschaafde wereld gekomen, waar studenten niet goed weten wat scheren is, mensen voor de collectieve veiligheid een wit mondkapje dragen, elke keer wanneer zij thuis komen gorgelen met water, en nog steeds denken dat je griep (influenza) kan krijgen van de lucht. Ik voel me weer helemaal thuis. Voor de mensen die ooit ook een keer Japan een bezoek aandoen, ga voor de griezelige ervaring eens naar een ziekenhuis. Doordat wellicht iedereen maskers draagt lijkt het meer op een slachthuis dan op een eventuele spot waar ze mensen genezen. Tja... klein cultuurverschil. Japanners houden nou eenmaal niet van viezigheid. In een ver verleden kon Nederland nog trots zijn op zijn schone stoepen, smetteloze zalen en zijn smetvreselijke eigenschappen, dat het 17de eeuwse Holland karakteriseerde. Nu is dat overgewaaid naar Japan. Toen ik voor mijn korte excursie weer in Nederland kwam waren de vieze straten en stoepen het eerste waar ik me aan ging hekelen. Hiervoor had ik daar nooit bij stilgestaan en mijn beste beentje voorgezet en zo vaak als het kon ook mijn kauwgom op de grond gedeponeerd. Nu, daarentegen, gooi ik het netjes in de prullenbak. Hoeveel een mens wel niet kan veranderen. Anders dan in Singapore wordt je in Japan niet opgehangen als je je kauwgom op de grond gooit, maar niemand doet het. Ten eerste omdat het niet mag, waardoor veel mensen denken dat Japanners domme schapen zijn die hun regering gehoorzamen. Aan de andere kant is het een kenmerk van de Japanse cultuur, met name de gebeden: 'wat gij niet wilt dat u geschied doe dat ook een ander niet', en 'dat doe je thuis bij de moeder toch ook niet' worden erg belangrijk gevonden.

Even weer terug naar de realiteit. Op het moment worden geisha geterroriseerd door handtastelijke toeristen. In Japan is sexual harassment een groot probleem en de Japanse regering heeft een grote neiging zijn vrouwelijke burgers optimaal te beschermen. Vandaar ook dat er in de spitsuren in treinen speciale vrouwenwagons zijn. Zodat het vieze bederfelijke mannelijke ras niet kan profiteren van de tegen hen aan geperste ranke dames om zich heen, door bijvoorbeeld 'perongeluk' haar bibs aan te raken. Dat maakt het dat toeristen die geisha aanraken of vast pakken voor een foto met argusogen bekeken worden. Beste toeristen, laat de geisha in hemelsnaam gewoon hun werk doen. Val ze niet lastig met foto's en raak ze in geen enkel geval aan. Westerse mensen houden er ook niet van door vreemden hardhandig dan wel gewoon aangeraakt te worden. Er zijn er al zo weinig geisha (nog slechts 1000).

Op het moment heb ik nog steeds moeite met de Japanse taal, zo bleek na een nogal gênante ervaring. Ik dacht, ik moet mijn vuile goed maar weer eens wassen, dus ben naar de winkel gegaan om 'wasmiddel', tenminste een verpakking met daarop bloemetjes en kleding afgebeeld. Plus dat ik het karakter voor vies herkende. Dus ik dacht die neem ik. Ik daarmee mijn wasje gedraaid opgehangen (rook goddelijk) en op een gegeven moment komt de Chinese, Japanse vriendin van Masato mijn edele kamer binnengelopen. Ze kijkt naar mijn was en naar mijn 'wasmiddel'. Ze wijst: ii nioi dake, (enkel een lekkere geur). Juist, het was dus wasverzachter. Maar ik werd algauw getroost. Masato en Vinh hadden ook een half jaar lang dezelfde fout gemaakt. Ik werd er gelukkig al gauw op gewezen dat ik vaker dingen moet vragen aan de staf, als ik dingen niet zeker weet.