dagelijks leven

Poef... eindelijk weer eens tijd om mijn ervaringen te delen met het internet. Vorige week was ik uitgenodigd door mijn hostfamily om te gaan lunchen. Dit was heel gezellig. Mijn hostfamily had speciaal voor mij, waarschijnlijk, okonomiyaki gemaakt en er was meer dan genoeg. Na de lunch werd ik uitgenodigd voor de buurtbingo, of de flatbingo. Samen met ongeveer 30 kinderen van zeer jonge leeftijd heb ik meegedaan met bingo. Uiteraard wat gewonnen, want in Japan zijn er geen verliezers, iedereen heeft een prijs. Na afloop van de bingo werd ik nog in een Yukata (zomerkimono gemaakt van katoen, niet van zijden, zoals de winterkimono) en een Kata (Kendo gevechtspak) gehesen.

In Japan zijn er geen verliezers. Dit is ook overduidelijk aan te wijzen op straat. Overal wordt werk gecreëerd, wat tot zeer grappige situaties kan leiden. Onderweg naar de campus was een persoon aan de weg bezig, die vergezeld werd door een verkeersregelaar. Veel verkeer was er niet te regelen want het ging om een kleine ingreep op de stoep. Erg grappig om de stratenmaker aan het werk te zien en dat de verkeersregelaar niets anders doet dan toekijken. Soms lijkt het creëren van extra banen door de Japanse overheid een beetje nutteloos. Zo wordt bijvoorbeeld het verkeer op een parkeerplaats niet door een kerel geregeld, zoals in Nederland, maar door zes personen. Zo is er een persoon die op een fluitje blaast wanneer de shuttle bus, die van campus naar  campus rijdt, achteruit rijdt. Zo ook is er iemand die alle fietsen op de Toyonaka campus rechtzet of op zijn plaats zet. Oftewel een hele hoop banen die 'zinloos' lijken. Maar! Het houdt mensen wel van de straat of van de tv vandaan. Men werkt hier voor zijn uitkering. Daarnaast houden deze mensen altijd een oogje in het zeil voor ongemakkelijke gebeurtenissen of ontfermen zij zich over verloren voorwerpen, die, wanneer zij hun eigenaar kwijt zijn, vrij snel hun eigenaar terugvinden. Dit alles is naar mijn mening alleen mogelijk in Japan. Door de toewijding van burgers tegenover de maatschappij en het collectief vinden mensen het niet vervelend om dit soort werk te verrichten, en doen ze zo goed mogelijk hun best hun gecreëerde baan zo goed mogelijk uit te voeren. In Nederland zou zoiets niet mogelijk zijn aangezien men er niet op staat te wachten 'zinloos' werk te verrichten. Men hangt misschien liever voor de tv.