Obachans en Japanse punktlichkeit

Eerst een reflectie van Ome Henk's aanbeveling. Tot nu toe heb ik alleen nog maar gezeurd over het Japanse voedsel dat me niet zo ligt, maar er zijn ook gerechten uit de Japanse keuken die bijzonder smakelijk zijn. Te beginnen met okonomiyaki. Soort van groente-ei baksel besmeurd met sojasaus en... mayonaise! okonomiyaki betekent letterlijk, wat jij wilt. Dit moet echter niet te letterlijk genomen worden. Men kan een bepaalde vleessoort of vis kiezen die dan aan het baksel worden toegevoegd. meestal neem ik ebi, gamba's. Met name de manier van eten is erg interessant: je zit met zijn alleen rondom een kookplaat, waar jouw baksel op geplaatst wordt, steeds haal je er met een spatel - een soort plamuurmes -  een stukje vanaf om dat vervolgens op te eten. Op deze manier blijft het eten lekker warm. Een ander overheerlijk gerecht is tempura, gefrituurde groenten en gamba's, erg lekker. Genoeg over de Japanse keuken, op naar Genji World, gelegen in Kyoto, waar ik afgelopen zaterdag rondgeslenterd heb.

Masato, Vihn en ik hadden ons aangemeld voor een trip naar een oude tempel en het Genji museum. The tale of Genji is de oudste roman ter wereld. Helaas bestaat het origineel niet meer, maar geschat wordt dat deze in 1008 geschreven is. Het is een verhaal over onmogelijke liefde, geschreven door een vrouw, wat niet opmerkelijk was in de Heian periode. De Heian-periode werd gekenmerkt door een ongekende culturele bloei. Van vrouwen werd verwacht dat deze binnen bleven, mannen mochten hen enkel bezoeken wanneer zij of hun man waren of een minnaar. Veel contact tussen beide seksen was er niet, soms zagen zij elkander enkel als ze seks hadden. Voor veel vrouwen was de enige contact met de buitenwereld te bereiken door middel van het schrijven van gedichten en verhalen. In deze toestand is Tale of a Genji geschreven, door een vrouw. Eigenlijk was schrijven het enige wat vrouwen mochten doen, die goede oude tijd.

Maar goed, de vrouw die de roman geschreven heeft woonde in een van de keizerlijke paleizen. In een heel mooi gebied in Kyoto, dus zeker de moeite om even naar toe te gaan. We gingen samen met 30 andere beeldschone vrouwen en mannen, allen Japanners, van een gemiddelde leeftijd van 60 en 15 andere studenten. het was heel gezellig. De oudere meute was van een organisatie die de internationale culturele relaties wil verbeteren en contacten verder wil uitbreiden. Ze spraken bijna allemaal een soort van Engels, dus er was geen communicatieprobleem. Tijdens de busrit werd ik gewaar van de Japanners en hun heilige gevoel voor boekhouding en schema's. We werden ingedeeld in groepen, elke groep had een groepsleider, en kregen een naamkaartje, met onze groepsnummer erop. Dit was slechts het begin van de strikte discipline die gevolgd moest worden. In de bus kreeg iedereen zijn plek toegewezen en oh wee als je verkeerd zat. Dan moest en zal je op de goede plek gaan zitten. Alles moest kloppen volgens het heilige schema, heel erg grappig om te zien. Deze mensen lokten het gewoon uit om voor de gek gehouden te worden, wat ze meestal na een paar minuten doorhebben en dan helemaal dubbel lagen van het lachen. Nog grappiger te zien was de paniek die er heerste wanneer we bewust onze groep kwijt waren. djurian-san wa doko desu ka(waar is julian?)... PANIEK! had even 'per ongeluk' te lang op de wc gezeten. Hilarisch. Na het bezoek aan het Genji museam zijn we naar een wiskeybrouwerij geweest - Suntory Time. Ook dit was gezellig, met name de proeverij.