interessant dagelijks leven

Tot nu toe heb ik redelijk veel gereisd in het land van de rijzende zon. Zo ben ik naar het eiland Okinawa afgereisd, heb ik de eeuwenoude tempels van Kyoto en Nara bekeken, in de Grote Oceaan gezwommen, de uit het as herrezen steden Kobe en Hiroshima gezien en ook nog het eiland Kyuushuu een bezoek aangedaan. Zodoende heb ik erg veel van de Japanse cultuur gezien en niet te vergeten de prachtige seizoenen van de Japanse 'wilde' natuur.

Maar eigenlijk beleef ik voor mezelf de mooiste en veelal interessantste dingen in Osaka. Met name in de gesprekken met mijn hostfamily en met mijn leergierige studenten die mij veel informatie geven over het dagelijkse leven van de Japanner, waar zij zich aan hekelen, en niet te vergeten, over hoe zij over het leven en het verleden denken.

Te beginnen met discriminatie. Ook al is Japan een democratie, toch blijft discriminatie, net als in Nederland helaas niet weg te denken in de Japanse maatschappij. De mensen worden toleranter, maar discriminatie tegenover Chinezen, Koreanen, andere Aziaten, Burakumin, Ainu en RyuuKyuus is nog steeds van alledag. De Burakumin is een restant van de Edoperiode (1600-1868) waarin de samenleving nog ingedeeld was in standen (Net als de Europese middeleeuwen). Technisch gesproken is de burakumin helemaal geen stand, maar is het een groep mensen die niet tot een stand behoorde, oftewel het onkruid van de samenleving. Waar moet men dan zoal aan denken? In het boeddhistische Japan van de Edoperiode werd het werk dat het doden van dieren inhield gezien als mensonwaardig. Vooral slagers behoorden tot deze burakumin stand. Nog steeds worden Japanners die afstammelingen zijn van deze stand met de nek aangekeken door sommige Japanners. Ainu en RyuuKyuu zijn de aloude, zelfs oorspronkelijke, bewoners van Japan. Helaas worden deze mensen nog steeds gediscrimineerd.

Van de verhalen die ik gehoord heb van mijn hostfamily is er met name op het platteland nog sprake van discriminatie. Mijn hostvader bekent eerlijk niet veel met buitenlanders te hebben toen hij nog op het platteland leefde. Hij had sinds drie jaar geleden zelfs nog nooit een zwarte gezien! Daarnaast stond hij niet zo positief tegenover Chinezen of Koreanen, maar sinds zijn vrouw gastvrouw voor buitenlandse studenten is geworden is zijn mening over buitenlanders helemaal veranderd. Mijn hostmoeder staat in het geheel open voor vreemdelingen.

Over Koreanen gesproken. Een van mijn beste Japanse vrienden is half Koreaans. En nog vreemder, wij buitenlandse studenten, en goede vrienden zijn de enige mensen aan wie hij het heeft durven vertellen. Zelfs zijn Japanse vrienden weten niet dat hij Koreaans bloed in zich heeft. Waarschijnlijk kijken de jongeren een stuk toleranter tegenover Koreanen, Ainu etc., maar hij neemt liever geen risico. Er is sprake van onredelijke discriminatie, maar gelukkig zijn er nog veel uitzonderingen.