nu: bijna twee weken later

hallo, welkom op mijn weblog

Ik had verwacht eerder een weblog te kunnen starten, maar dit ging niet zo snel als dat ik verwacht had. Ik heb geen zin om de hele reis te beschrijven vandaar dat ik nu even probeer op te sommen wat mijn bevindingen zijn aan de andere kant van de wereldbol: Japan. Ten eerste, bijna niemand spreekt hier Engels, wat nogal tot vreemde situaties kan leiden. Om hun slechte taalvaardigheid te compenseren zijn de Japanners uiterst behulpzaam, wat in sommige situaties aardig van pas kan komen. Soms zijn ze zelfs te behulpzaam. Ze leggen de weg niet een keer uit, maar wel vier keer achter elkaar, in een enkel geval lopen ze zelfs helemaal met je mee.

Osaka is een vrij grote stad, met nog redelijk veel groen, slecht drinkwater (volgens mij is het chloorgehalte nog hoger dan in de Nederlandse zwembaden) en veel openbare wc's. Wat aardig van pas kan komen. Opmerkelijk is het leven onder de grond. Bij elk metro station is een shoppingcentre te vinden - onder de grond - waar de Japanner uitgebreid nog een broodje kan gaan eten of nog eens uitgebreid kan gaan shoppen. Overigens is hier in Osaka nergens een tekort aan winkels en eetrestaurants of eetcafes. Het ondergrondse gebeuren is zelfs zo groot dat het wel een kwartier kan duren voordat je uiteindelijk je bestemming bereikt: de metro. Er is ook een zekere kans aanwezig dat je de metro nooit zal vinden.

Voor een geeikte samenleving als de Japanse dragen de mensen in Osaka erg vreemde kleding. De mode hier is geniaal. Juist omdat niemand het ook maar in zijn hoofd haalt dit in Europa te dragen. vrouwen, eigenlijk zijn alle Japanse vrouwen kleine meisjes - niet alleen door hun lengte, ze zien er gewoon (te) jong uit - dragen soms bij vijfentwintig graden nog een muts op. Een Japanse met een blote buik zal je niet tegenkomen. Daartegenover staat dat er veel lopen in hotpants, ofwel hele korte rokken. Ze dragen hier ook veel kniekousen en hoge laarzen. Hoe extravagant de vrouwen er ook bij kunnen lopen, ik denk dat de Japanse kerel toch zegeviert in de strijd: hoe kan ik het beste mijn omstanders shockeren. Sommigen dragen skinnyjeans met puntlaarzen, geniaal, vaak hebben ze een net overhemd aan of een t-shirt met Engelstalige tekst erop, die ze waarschijnlijk niet zelf kunnen lezen, en om alles perfect te maken imiteren velen het haar van hun ideale animefiguur (Japanse tekenfilmfiguren).

Tot slot nog even een aantal typerende observeringen. Bijvoorbeeld de seksindustrie. Als ik mocht werken in de prostitie (wat ik niet mag als buitenlandse student, bij de orientatiedag werd daar nadrukkelijk op gewezen) zou ik waarschijnlijk bakken met geld verdienen. Er zijn zogenaamde love hotels, waar men voor een bepaalde themakamer kan kiezen. bijvoorbeeld een Hello Kitty bondage room of een soort van kindergarden-themakamer-met-een-aparte-speelhoek-voor-mevrouw. Heel frappant. Zo ook zijn er restaurants met topless serveersters waar je een boobs rub coffee kan bestellen. Helaas heb ik geen van allen tot nu toe nog bezocht. Ondanks dat de Hello Kitty bondage room wel erg lonkt. Dus ma en pa, als Simone nog langskomt in februari weten jullie vast en zeker waar wij onze tijd gaan doorbrengen.