wonderen bestaan

Weer even een korte update van wat ik allemaal hier in het prachtige Japan meemaak. Eigenlijk valt er niet zo heel veel te melden dat nodig meegedeeld moet worden, maar toch...

Afgelopen zondag werd ik weer eens verrast door mijn Japanse student. Hij bracht mij naar het platteland van Minoo (stad waar ik woon)(oftewel de bergen) en al gauw kwam ik tot de ontdekking dat het slechts vijf minuten rijden is met de auto en men bevindt zich tussen de wilde bergen van Japan. Ik wist niet dat zo heel erg dicht bij mij in de buurt 'kleine' dalletjes te vinden waren met rijstterrassen, fraaie oude Japanse houten huizen en Japanse boerderijen, zelfs een souvenirswinkel waar ze de plaatselijke specialiteiten verkopen. Je raad het nooit... rijst. maar ook brood gemaakt van rijst, wat verbazingwekkend lekker smaakt. Japan blijft me zo nu en dan alsnog verbazen.

De dag daarvoor was het ook de bedoeling dat we gingen bbqen aan het strand van Kobe. De bbq ging bij gebrek aan bbq materiaal helaas niet door, maar dat hebben we praktisch opgelost door gewoon een maaltijd bij de gemakswinkel te kopen. Ook heel erg lekker, maar net even anders. In ieder geval wel goedkoper. Al etend van mijn goedkope maaltijd kon ik dan op het strand van het prachtige uitzicht genieten. Dit fraaie uitzicht bestond uit een groot eiland(Awaji-jima) dat verbonden is met een schitterende nieuwe brug, aardbevindbestendig- hoewel dit nog bewezen moet worden- en een mooie zonsondergang. Erg genoten die avond, zeker toen de brug gesierd werd met blauwe lampjes.

Och ja en hoe kan ik het vergeten. Ik heb ook nog vuurvliegjes gezien, en zelfs gevangen. Erg leuk al die lichtjes in de donkere lucht en des te mooier is het dat deze insecten enkel in de buurt van stromende watertjes te vinden zijn. Vaak kan ik ze ook zien rondom het riviertje vlak langs mijn huis, erg leuk.

teaching Dutchlish

Het is de hoogste tijd om wat te vertellen over mijn bijverdiensten als docent Engels. Ondanks mijn onverteerbare Hollandse accent is het mij toch gelukt een bijbaantje te vinden als docent.

In Japan wil iedereen Engels leren. En hoewel alle Japanners op de middelbare school behoorlijk wat lessen Engels achter de kiezen hebben gehad beheersen velen de Engelse taal slechts matig. Vandaar dat zelfs ik, met mijn Nederlandse accent, een bijbaantje kan krijgen als Engelse tutor! In Japan horen zij het verschil namelijk niet tussen de verscheidene accenten. Heel handig.

Mijn student heet Shinsuke, en is volgens mij het beste voorbeeld van de nieuwe generatie Japanner. Als hij met zijn vrouw praat lijkt hij erg dominant, maar uit zijn verhalen blijkt dat hij, net als elke man, toch ook onderdrukt wordt door het vrouwelijke geslacht. Hij houdt bijvoorbeeld van vis, maar zijn vrouw van vlees. Aangezien zij de baas is in de keuken betekent dat dus meer vlees dan vis. Daarnaast gaat hij ook mee om de boodschappen.

Via mijn student krijg ik veel te weten over de alledaagse Japanse cultuur, het gebruik van Kansai-ben (Japans dialect) en waar de stripclubs van Osaka te vinden zijn.

Tot zover mijn baan als docent Engels.

Buta influenza

De hele wereld leek geschokt bij het uitbreken van een nieuw virus, afkomstig uit Mexico, dat aldaar snel enkele Mexicaanse levens eiste. Grenzen werden gesloten, reizigers werden gedwongen tot onderzoek en om een verdere verspreiding van dit dodelijke virus te voorkomen werden er in Japan zelfs scholen gesloten. Maar als snel was duidelijk, althans als we het nieuws uit Nederland moesten geloven, dat dit dodelijke virus  helemaal niet zo dodelijk bleek te zijn, maar het eigenlijk dezelfde gevolgen had als de 'gewone griep'.

Enkel had de Japanse regering dit pas enkele maanden later door. Daarom werd de Universiteit van Osaka voor een week gesloten, werd men geadviseerd openbare plaatsen waar veel mensen zich verzamelen te vermijden, mondmaskers te dragen, te gorgelen bij thuiskomst en luttele duizenden keren op een dag je handen te wassen.

Het ironische van alles is dat de meeste studenten en zeker de uitwisselingsstudenten zich hier niets van aantrekken en deze vrije week zien als een extra vakantie week. Zo zijn wij ook gewoon wezen stappen, hebben zonder twijfel drukke plaatsen bezocht (die eigenlijk ook gewoon druk bleven) en hebben wij zelfs voor de gezelligheid het epicenter van 'het kwaad' bezocht: Kobe.

Conclusie. Na een aantal chaotische maanden (of zonder te overdrijven een enkele maand) de gewone horde Japanners de stuipen op het lijf te hebben gejaagd - door alle angstige Japanse hertjes was het na een aantal dagen niet eens meer mogelijk een masker te kopen in de supermarkt, die er meestal al op voorraad aanwezig zijn omdat Japanners deze ook gebruiken in het 'normale leven' zonder varkensgriep of BSE - kwam de overheid eindelijk met het verlossingsschot: lieve burgers, jullie hoeven zich geen zorgen meer te maken, degenen die het virus dragen kunnen gewoon behandeld worden in de daarvoor speciaal aangewezen ziekenhuizen, waar de slachtoffers na behandeling hun rustige leventje weer kunnen vervolgen.