Tot nu toe heb ik redelijk veel gereisd in het land van de rijzende zon. Zo ben ik naar het eiland Okinawa afgereisd, heb ik de eeuwenoude tempels van Kyoto en Nara bekeken, in de Grote Oceaan gezwommen, de uit het as herrezen steden Kobe en Hiroshima gezien en ook nog het eiland Kyuushuu een bezoek aangedaan. Zodoende heb ik erg veel van de Japanse cultuur gezien en niet te vergeten de prachtige seizoenen van de Japanse 'wilde' natuur.
Maar eigenlijk beleef ik voor mezelf de mooiste en veelal interessantste dingen in Osaka. Met name in de gesprekken met mijn hostfamily en met mijn leergierige studenten die mij veel informatie geven over het dagelijkse leven van de Japanner, waar zij zich aan hekelen, en niet te vergeten, over hoe zij over het leven en het verleden denken.
Te beginnen met discriminatie. Ook al is Japan een democratie, toch blijft discriminatie, net als in Nederland helaas niet weg te denken in de Japanse maatschappij. De mensen worden toleranter, maar discriminatie tegenover Chinezen, Koreanen, andere Aziaten, Burakumin, Ainu en RyuuKyuus is nog steeds van alledag. De Burakumin is een restant van de Edoperiode (1600-1868) waarin de samenleving nog ingedeeld was in standen (Net als de Europese middeleeuwen). Technisch gesproken is de burakumin helemaal geen stand, maar is het een groep mensen die niet tot een stand behoorde, oftewel het onkruid van de samenleving. Waar moet men dan zoal aan denken? In het boeddhistische Japan van de Edoperiode werd het werk dat het doden van dieren inhield gezien als mensonwaardig. Vooral slagers behoorden tot deze burakumin stand. Nog steeds worden Japanners die afstammelingen zijn van deze stand met de nek aangekeken door sommige Japanners. Ainu en RyuuKyuu zijn de aloude, zelfs oorspronkelijke, bewoners van Japan. Helaas worden deze mensen nog steeds gediscrimineerd.
Van de verhalen die ik gehoord heb van mijn hostfamily is er met name op het platteland nog sprake van discriminatie. Mijn hostvader bekent eerlijk niet veel met buitenlanders te hebben toen hij nog op het platteland leefde. Hij had sinds drie jaar geleden zelfs nog nooit een zwarte gezien! Daarnaast stond hij niet zo positief tegenover Chinezen of Koreanen, maar sinds zijn vrouw gastvrouw voor buitenlandse studenten is geworden is zijn mening over buitenlanders helemaal veranderd. Mijn hostmoeder staat in het geheel open voor vreemdelingen.
Over Koreanen gesproken. Een van mijn beste Japanse vrienden is half Koreaans. En nog vreemder, wij buitenlandse studenten, en goede vrienden zijn de enige mensen aan wie hij het heeft durven vertellen. Zelfs zijn Japanse vrienden weten niet dat hij Koreaans bloed in zich heeft. Waarschijnlijk kijken de jongeren een stuk toleranter tegenover Koreanen, Ainu etc., maar hij neemt liever geen risico. Er is sprake van onredelijke discriminatie, maar gelukkig zijn er nog veel uitzonderingen.
zondag 17 mei 2009
zaterdag 9 mei 2009
Een gouden week
Na een adempauze van achttien dagen moest ik maar weer eens hard aan het werk dacht ik zo, te beginnen met mijn blog. Uiteraard het allerbelangrijkste. In de dagen dat ik niets van mij heb laten horen heb ik natuurlijk veel bijzondere dingen gedaan...
The Golden Week,
Heel erg Japans. In Japan heb je verscheidene feestdagen in de Nederlandse meivakantie. Waaronder kinderdag (jammer dat ze dat nog steeds niet in Nederland hebben ingevoerd), de verjaardag van de showa keizer (Hirohito), die nu symbool staat voor de keizer, en nog verscheidene andere vrije dagen waarvan ik de naam en betekenis van vergeten ben. Daarom heeft de overheid, of in ieder geval vele instellingen, besloten van deze feestdagen een feest week te maken. Genaamd The Golden Week. Of in het Japans... goorenden uiiku.
Eerst wat over kinderdag, of eigenlijk jongensdag.
Op deze dag zijn er verscheidene ceremonies e.d. aan de gang op het archipel Japan. Er zijn verscheidene rituelen waarvan ik niet weet wat het precies inhoudt, maar het belangrijkste, of in ieder geval de kern van het verhaal, is dat ouders zich tot de goden richten en bidden voor een voorspoedige toekomst van hun zoon. Het belangrijkste symbool voor dit evenement zijn de karpervlaggen die uitgehangen worden buiten het huis. Een karper is in Japanse ogen een krachtig dier dat niet alleen dient om opgegeten of opgevist te worden, maar staat symbool voor voorspoed en kracht. Daarnaast staat er in veel huizen een samurai pantser uitgestald in de ontvangsthal. Omdat veel huizen in Japan, beter gezegd veel appartementen, erg klein zijn wordt vandaag de dag enkel de helm uitgestald. In het geval van het huis waarin ik nu woon is alles uitgestald. Helm, pantser, zwaard, pijl en boog, niets ontbreekt. Natuurlijk is er eens per jaar ook een meisjesdag. Op deze dag worden poppen uitgestald. Daarnaast maken de meisjes zelf hun eigen pop. Dit festival is in het begin van maart.
Bij zulke evenementen vraag ik mijzelf af: waarom geen kinderdag in Nederland? Het antwoord is natuurlijk gewoon simpel, vanwege het verschil van het overheersende geloof. Maar we hebben immers wel Moeder- en Vaderdag. Net als in Japan overigens. Of moet ik pappa's stelling maar geloven: in Nederland is het elke dag kinderdag. Overigens wel betreurend dat ze in Nederland wel dierendag hebben.
Bij dezen sorry dat ik jullie weer lastig heb gevallen met verhalen over de Japanse cultuur en zal daarom dan ook snel overgaan naar mijn normale heldenverhalen.
Afgelopen week ben ik met een huisgenoot (Masahiro) en zijn vrienden (Takuo, Imani, en gong-chan) met de auto naar Kyuushuu geweest. Kyuushuu is het meest zuidelijke eiland dat direct verbonden is met de rest van het archipel genaamd Japan. Het hoort er warmer te zijn dan gebruikelijk, meestal is dit de plaats waar de kersenbloesem het eerste bloeit, en is bekend om zijn onsens (spa's) en vulkanische omgeving. Vanaf Osaka is het zo ongeveer 10 uurtjes rijden met de auto, en dat was mij het nachtje wel. Ja het nachtje! Reizen op Japanse stijl betekent rijden in de nacht. Zo wordt er geen tijd verloren en hoef je niet tien uur lang uit je neus te peuteren. We vertrokken om 12 uur in het holst van de nacht en kwamen 's ochtends om 10 uur aan in Fukuoka. De specialiteit van Fukuoka, eigenlijk in heel KyuuShuu, is Ramen (noodles). Zodoende heb ik drie dagen enkel noodles gegeten. Na overheerlijke ramen gegeten te hebben zijn we de auto weer in geklommen op weg naar Masahiro's geboorteplaats, genaamd: niemandsland. We hebben bij zijn ouders overnacht en zijn ook getrakteerd op een overheerlijke maaltijd (eindelijk een keer geen ramen). De volgende dag zijn we op weg geweest naar Kumamoto. Daar heb ik voor de derde keer in mijn leven een vulkaan beklommen, Nederlandse kaas gegeten, mooi kasteel gezien en acht uur geslapen op de vloer van het appartement van een van Masahiro's vrienden. Daarna zijn we 's nachts weer vredig teruggereden, Na een stop in Fukuoka voor de broodnodige porties Ramen, en ben ik uiteindelijk weer veilig thuis gekomen.
The Golden Week,
Heel erg Japans. In Japan heb je verscheidene feestdagen in de Nederlandse meivakantie. Waaronder kinderdag (jammer dat ze dat nog steeds niet in Nederland hebben ingevoerd), de verjaardag van de showa keizer (Hirohito), die nu symbool staat voor de keizer, en nog verscheidene andere vrije dagen waarvan ik de naam en betekenis van vergeten ben. Daarom heeft de overheid, of in ieder geval vele instellingen, besloten van deze feestdagen een feest week te maken. Genaamd The Golden Week. Of in het Japans... goorenden uiiku.
Eerst wat over kinderdag, of eigenlijk jongensdag.
Op deze dag zijn er verscheidene ceremonies e.d. aan de gang op het archipel Japan. Er zijn verscheidene rituelen waarvan ik niet weet wat het precies inhoudt, maar het belangrijkste, of in ieder geval de kern van het verhaal, is dat ouders zich tot de goden richten en bidden voor een voorspoedige toekomst van hun zoon. Het belangrijkste symbool voor dit evenement zijn de karpervlaggen die uitgehangen worden buiten het huis. Een karper is in Japanse ogen een krachtig dier dat niet alleen dient om opgegeten of opgevist te worden, maar staat symbool voor voorspoed en kracht. Daarnaast staat er in veel huizen een samurai pantser uitgestald in de ontvangsthal. Omdat veel huizen in Japan, beter gezegd veel appartementen, erg klein zijn wordt vandaag de dag enkel de helm uitgestald. In het geval van het huis waarin ik nu woon is alles uitgestald. Helm, pantser, zwaard, pijl en boog, niets ontbreekt. Natuurlijk is er eens per jaar ook een meisjesdag. Op deze dag worden poppen uitgestald. Daarnaast maken de meisjes zelf hun eigen pop. Dit festival is in het begin van maart.
Bij zulke evenementen vraag ik mijzelf af: waarom geen kinderdag in Nederland? Het antwoord is natuurlijk gewoon simpel, vanwege het verschil van het overheersende geloof. Maar we hebben immers wel Moeder- en Vaderdag. Net als in Japan overigens. Of moet ik pappa's stelling maar geloven: in Nederland is het elke dag kinderdag. Overigens wel betreurend dat ze in Nederland wel dierendag hebben.
Bij dezen sorry dat ik jullie weer lastig heb gevallen met verhalen over de Japanse cultuur en zal daarom dan ook snel overgaan naar mijn normale heldenverhalen.
Afgelopen week ben ik met een huisgenoot (Masahiro) en zijn vrienden (Takuo, Imani, en gong-chan) met de auto naar Kyuushuu geweest. Kyuushuu is het meest zuidelijke eiland dat direct verbonden is met de rest van het archipel genaamd Japan. Het hoort er warmer te zijn dan gebruikelijk, meestal is dit de plaats waar de kersenbloesem het eerste bloeit, en is bekend om zijn onsens (spa's) en vulkanische omgeving. Vanaf Osaka is het zo ongeveer 10 uurtjes rijden met de auto, en dat was mij het nachtje wel. Ja het nachtje! Reizen op Japanse stijl betekent rijden in de nacht. Zo wordt er geen tijd verloren en hoef je niet tien uur lang uit je neus te peuteren. We vertrokken om 12 uur in het holst van de nacht en kwamen 's ochtends om 10 uur aan in Fukuoka. De specialiteit van Fukuoka, eigenlijk in heel KyuuShuu, is Ramen (noodles). Zodoende heb ik drie dagen enkel noodles gegeten. Na overheerlijke ramen gegeten te hebben zijn we de auto weer in geklommen op weg naar Masahiro's geboorteplaats, genaamd: niemandsland. We hebben bij zijn ouders overnacht en zijn ook getrakteerd op een overheerlijke maaltijd (eindelijk een keer geen ramen). De volgende dag zijn we op weg geweest naar Kumamoto. Daar heb ik voor de derde keer in mijn leven een vulkaan beklommen, Nederlandse kaas gegeten, mooi kasteel gezien en acht uur geslapen op de vloer van het appartement van een van Masahiro's vrienden. Daarna zijn we 's nachts weer vredig teruggereden, Na een stop in Fukuoka voor de broodnodige porties Ramen, en ben ik uiteindelijk weer veilig thuis gekomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
